Henri loopt

Het jaar is voorbij. 168 keer en 2071 kilometer gelopen en de nodige persoonlijke records gebroken maar helaas niet onder de 3:30 grens op de marathon gelopen. Het jaar begon met de voorbereiding op de marathon van Rotterdam en vervolgens de Eemmeerloop. 2 lange afstanden die niet gingen zoals gehoopt. Voor de zomer nog wel een PR gezet op de 5 kilometer en voor het eerst mee gedaan met de baancompetitie en, logischerwijs, op alle afstanden een PR gezet. Na de vakantie eerste geworden op de clubkampioenschappen met een clubrecord op de 100 meter bij de masters 50+ en vervolgens gas teruggenomen wat resulteerde in 3 PRs op de 15 km, 10 mijl en halve marathon. Al met al een jaar waarin mijn snelheid en mijn tijden zijn verbeterd. Volgend jaar ligt eerst de focus op de 2 Oceans marathon en een haasklus in Düsseldorf. Daarna zijn de plannen nog onbekend. PR's dit jaar: 100 meter: 13,80 800 meter: 2:33,51 1500 meter: 5:27,85 3000 meter: 11:54:23 5 km: 19:59 15 km: 1:05:03 10

Omdat het zo lekker gaat de laatste tijd heb ik op 1e kerstdag besloten om me in te schrijven voor de 3e kerstdagloop in Arnhem. Een halve marathon met aardig wat hoogtemeters ten noorden van Arnhem en Rozendaal. Omdat er van de loopmaatjes niemand mee ging vertrok ik in mijn eentje richting Arnhem. Daar was ik al vrij vroeg en heb ik onder het genot van een kop koffie rustig in de sporthal medelopers zitten observeren. Een half uur voor de start mijn overtollige kleding uit, 's ochtends heb ik nog overwogen om in korte broek te lopen maar toch de lange broek en thermoshirt aangetrokken, mijn tas afgegeven en na een bezoek aan de WC in gaan lopen. Daar kwam ik Altis lid Albert nog tegen die ook de halve marathon liep en ook mede Kaapstadganger Mark. Bij de start stond ik ergens in het midden en zag ik de pacers van 1:40, 1:45 en 1:50 vrij ver vooraan staan. Die moest ik dus inhalen want ik wilde een poging doen om onder de 1:35 te komen en mij PR te verbeteren. Na de start gelij

Op dag 23 van de hardloopchallenge stapte ik weer de deur uit voor een kort rondje om te voldoen aan elke dag hardlopen toen ik me iets realiseerde: bij het "verplichte" rondje nam ik niet de moeite om mijn hardloopkleding aan te trekken en mijn lenzen in te doen maar volstond een oud trainingspak en mijn bril. Blijkbaar is zo'n rondje voor mij geen hardlopen.

Het bezoek aan het ziekenhuis viel tegen. Niet doordat de diagnose tegenviel of er een zware ingreep staat te wachten maar omdat een operatie pas medio februari plaats kan vinden. Met 4 tot 6 weken herstel is de voorbereidingstijd voor de 2 Oceans te kort. Toen ik dit aan de chirurg vertelde vond hij dat de operatie in mei plaats kon vinden zodat het herstel van de marathon en de operatie samen konden gaan. Een win-win situatie dus. Daarna een intake bij de verpleegkundige en de anesthesist. Bij de verpleegkundige een kleine hick-up omdat bij mij nog MRSA gesignaleerd stond (souvenir van de vakantie in Thailand vorig jaar). Het bleek dat er 3 negatieve testen nodig waren terwijl ik er vorig jaar maar 1 heb gehad. Ter plekke een test gedaan en een set meegekregen om over een week 3 monsters te maken en in te leveren. Voordeel van dit alles is dat ik de 28 dagen hardloopchallenge af kan maken. Ik zit nu op 21 dagen. Nog 7 te gaan dus. Het bijzondere is dat door al dat lopen mijn gemiddel

Runnersworld in Amersfoort organiseert dit jaar weer een "Elke Dag Hardlopen" challenge. Van 1 t/m 28 december moet je elke dag minimaal 1 mijl hardlopen. Het leek me leuk om dat ook eens te proberen. En eigenlijk gaat het gemakkelijk. Ik train toch al 4 keer per week en de overige dagen doe ik een rondje van 3 of 4 km. Alleen had ik 2 keer 's avonds een cursus en liep ik 's morgens vroeg om 6 uur mijn rondje. Vanavond was er een spoedklus op het werk en haalde ik de intervaltraining niet waardoor ik om 21:30 nog snel een rondje liep. Ik ben nu dus halverwege. Nog 14 dagen maar ik weet niet of het gaat lukken. Maandag heb ik een afspraak in het ziekenhuis wegens een liesbreuk. Vorig weekend zag ik een verdikking in de lies en de huisarts bevestigde gisteren wat ik al dacht: liesbreuk. "Je kunt hiermee wel honderd worden" zei hij maar ik wil het toch maar zo snel mogelijk laten opereren. Want als het erger wordt en ik moet alsnog onder het mes dan ga ik de 2

Weer een jaar verder en weer een Montferlandrun in 's-Heerenberg. Ik heb een tijdje getwijfeld of ik wel mee zou doen maar omdat Jan en Marieke wel wilden gaan heb ik me toch ingeschreven. Marieke liep de 7,5 km dus vertrokken we al om half negen met z'n vieren naar Montferland. Angela ging mee om te supporteren. We waren zo vroeg dat er nauwelijks verkeersregelaars aanwezig waren en we in '-Heerenberg zelfs verkeerd reden maar het voordeel was wel dat er nog tafeltjes vrij waren in de Snor zodat we koffie konden drinken. Om 10 uur weer naar buiten want Marieke startte om 10:30. Nadat zij vertrok liepen we naar de finish om de lopers weer binnen te zien komen en Marieke kwam fit en fruitig weer terug van haar rondje. Jan en ik gingen ons snel omkleden en richting de start. Het was belangrijk om goed warm te lopen omdat de zon weliswaar scheen maar de temperatuur rond het vriespunt lag. Helaas was het al druk bij de start en als ik ging warmlopen zou het erg moeilijk worden

Met prachtig herfstweer stond op 30 oktober de Vlasakkerloop op het programma. Helaas geen halve marathon dit jaar maar wel 10 Engelse mijlen. Door een licht griepje was ik goed uitgerust en hoopte ik om de herinnering aan de minder goede 10 mijl in Tilburg in te wisselen voor een goede herinnering aan de Vlasakkerloop. Daarom begon ik op een lekker, maar niet te snel, tempo de eerste 4 kilometer in aanloop naar de ingang van de Vlasakkers. Na de eerste kilometer versnelde ik iets en kwam ik aan de staart van een groep van ongeveer 8 lopers te lopen waar echter al snel enkele mensen uit terug vielen. Op de Vlasakkers werd het groepje op het stuk mul zand uit elkaar gerukt en bleven we met 3 lopers over. Om en om namen we de kop en het tempo zat er goed in. De klimmetjes kosten natuurlijk wel wat kracht maar we konden de snelheid er in houden. Tot aan de uitgang van de Vlasakkers, op 12 km, bleven we bij elkaar totdat de vrouw in ons groepje, de nummer 3 van de wedstrijd, er een tem

De eerste keer was zo goed bevallen dat we ook dit jaar weer mee deden met de Landgoed Twente Marathon. Ook nu moesten we klaar zitten om snel in te schrijven voordat de duo marathon vol zat maar dit keer was het om 10 uur 's morgens i.p.v. 12 uur 's nachts. En met startnummers 5 en 26 kun je wel zeggen dat we er snel bij waren. Dit keer gingen we weer om vrijdag al naar de Lutte maar in tegenstelling tot vorig jaar verbleven we nu in het Ros van Twente, de start en finishplaats van de marathon. Toen we aankwamen waren de vrijwilligers nog druk bezig met de voorbereidingen maar werden we warm welkom geheten. Nadat we de kamers gekregen hadden werd in de bar lekker koffie (de dames) en bockbier (de heren) gedronken voordat we aan het diner gingen. Door de gezelligheid vloog de avond om en doken we het bed in om de volgende ochtend op tijd aan het ontbijt te zijn en zo vroeg mogelijk de startnummers op te halen zodat we met de eerste groep konden vertrekken. Om 9:30 vertrokk

Na weken van voorbereiding, keiharde trainingen en intimidaties van concurrenten stonden we 1 oktober aan de start van de clubkampioenschappen. De spanning was te snijden toen we naar de start van het eerste onderdeel, de 100 meter, liepen. Chariots of fire klonk over de atletiekbaan, de toeschouwers hielden de adem in......... en ik werd wakker. Het was allemaal wat minder spannend. We hadden de afgelopen weken weliswaar geoefend op de sprint, het speerwerpen, verspringen en kogelstoten maar dat mocht geen naam hebben. Nog geen uur per onderdeel en voor de sprint ging het voornamelijk om het afstellen van de startblokken en de start, bij het speerwerpen op de techniek zodat de worp in ieder geval geldig was. Bij het verspringen was het vooral een poging om de aanloop uit te laten komen en een beetje fatsoenlijk te landen terwijl het bij kogelstoten vooral ging om het voorkomen van blessures. En als recreanten waren we in een aparte groep ingedeeld omdat onze prestaties in het niet

In mei ben ik naar een infoavond geweest van  hardlopeninzuidafrika . Daar vertelden Marco en Ed over de reis die zij organiseren naar de Old Mutual Two Oceans Marathon in Kaapstad. Ik ging enthousiast naar huis en na enige tijd hebben Angela en ik besloten om daar samen naar toe te gaan. Ik als loper en Angela als supporter. Ik heb me aangemeld en toen vorige week de inschrijving open ging werd ik ingeschreven voor de loop en nu staat het dus vast: op paaszaterdag loop ik de OMTOM! En ook al heet het een marathon, we lopen geen 42 kilometer maar  de route is zelfs 56 kilometer. En dat zijn niet de makkelijkste kilometers. De route. De route begint in Newlands en  na 15 km, bij Muizenberg bereiken we de Grote Oceaan. Bij kilometer 21 ga we het binnenland in en bij kilometer 27 begint de klim naar Chapman's Peak. Eerst is er een korte klim, een kilometer afdalen en dan weer stijgen met het hoogste punt op 34 kilometer. Dan lopen we al langs de Atlantische Oceaan met fantastisc

Weer een jaar voorbij dus ik stond weer aan de start van de Halve van Hoogland. Het plan voor vandaag was "geen plan maar lekker lopen". Mijn benen voelden nog steeds niet helemaal lekker al had ik het weekend er voor zonder problemen 3 dagen achter elkaar gelopen. Maar dit keer had ik geen tijd voor ogen en wilde ik relaxed lopen. Dus ik stond vrij ver achterin het startvak en na het startsignaal duurde het nog bijna een minuut voordat ik over de start ging. Dan een lekker tempo opgepakt en met kilometertijden van 4:40 tot 4:50 haalde ik langzaam maar zeker een groot aantal lopers in die voor me gestart waren. Onderweg kwam ik vele bekenden tegen die ik groette en na zo'n 6 a 7 kilometer liep ik in een klein groepje en maakte ik samen met een andere loper al kletsend het tempo. Na 10 kilometer passeerden we Teun die te hard gestart was en na 11 kilometer kregen we de wind tegen. Het tempo daalde iets maar de wind was met deze warme temperaturen best wel lekker. Na een

Op 4 september werd de Tilburg Ten Miles gelopen. Ooit, heel lang geleden, heb ik een keer staan kijken met de Tilburgse schoonfamilie en op aandringen van Angela liep ik dit keer mee. Al vroeg waren we naar Tilburg afgereisd om eerst bij schoonmoeder de administratie bij te werken en daardoor konden we de dames en heren op de 10 kilometer achter de flat langs zien komen. Even voor 1 uur vertrok ik  naar de start voor de wedstrijd. De afstand was net genoeg om lekker warm te lopen en na wat oefeningen stapte ik het startvak in voor tijden onder de 70 minuten. Erg ambitieus aangezien mijn benen niet lekker aan voelden maar de ervaring is dat je maar beter in een iets te snel startvak kunt staan dan in een te langzaam startvak. Terwijl ik wachtte op de start hoorde ik om me heen mensen zeggen dat ze blij zouden zijn met een tijd van 1 uur en 30 minuten. Wat doe je dan hier????? Nadat het startschot klonk ging ik al snel over de start en bleek dat er inderdaad te veel langzame mensen

Op 26 juni was er de Hamersveldloop. Omdat ik me wat meer wilde toeleggen op de kortere afstanden om aan mijn snelheid te werken had ik me ingeschreven voor de 5km. Gezien de trainingen van de afgelopen weken en de tijd die ik bij de baancompetitie had neergezet op de 3000 meter wilde ik proberen onder de 20 minuten te finishen. Dus op zondagochtend op de fiets naar Leusden om zo de benen al lekker los te fietsen. In de kantine van de korfbalclub had ik al snel mijn startnummer en kon ik me gaan omkleden. De kidsrun werd door een overstekend onweersbuitje een kwartier uitgesteld maar om 12 uur precies vertrokken we voor een 5 of 10 km. Ik pakte gelijk een tempo van 4 min/km op en na een kilometer kwam ik in een groepje van 5 te lopen dat gezien het tempo ook voor een tijd van 20 minuten ging. Of 40 minuten natuurlijk want de lopers voor de 10 km liepen 2 rondjes en pas op het einde van het rondje werd duidelijk wie welke afstand liep. De eerste kilometer ging in 3:56 en het ging le

Na alle lange afstandlopen op asfalt met de Eemmeerloop als afsluiter was het tijd om eens wat nieuws te proberen. Daarom had ik me met Jan ingeschreven voor de Veluwezoomtrail in Dieren. Er werd een heel weekend met trails georganiseerd met diverse afstanden. Wij hadden gekozen voor de 25 km. Het bleek dat er meer Altis lopers dezelfde afstand gingen lopen en er waren er ook een paar die zich hadden ingeschreven voor de 18 km die ook zaterdagmiddag plaats vond. Dus gingen er om 11:45 3 auto's met lopers vanaf Altis naar Dieren. Daar kwamen we mooi op tijd aan om het startnummer op te halen, tenminste, dat dachten wij. Maar er stond een lange wachtrij en het ging niet zo heel snel. Gelukkig werd besloten de start met 10 minuten uit te stellen. Toch moesten we ons haasten om na het krijgen van het startnummer ons klaar te maken en naar de start te gaan. Maar gelukkig is er op een trail niet zo'n startstress als bij wegwedstrijden en gingen we achteraan het peloton van start.

31 mei was de afsluitende avond van de baancompetitie met de 800 meter. Een afstand waarvoor ik niet getraind had en waarvan ik, net als de 1500 en 3000 meter, geen idee had van mijn mogelijkheden. Ik was wel gewaarschuwd dat het eerste rondje vaak te hard ging. Ik was ingedeeld in serie 6 en toen ik om 20 uur op de baan kwam begonnen net de junioren. Om 20:30 begon de snelste serie met de winnaar die onder de 2 minuten bleef. Terwijl ik me warm liep gingen de volgende series van start waarbij een aantal Altis atleten mooie tijden lieten noteren. Ik had me ingeschreven met een tijd van 2:50 maar ik had het idee dat 2:40 ook mogelijk zou moeten zijn. Toen mijn serie aan de beurt was en ik in baan 6 mocht starten had ik nog steeds geen idee hoe het tempo zou aanvoelen als ik voor 2:40 zou gaan. Na de start daarom maar in het peloton gaan lopen waarna we op 200 meter door kwamen in 39 seconden. Goed voor een tijd van onder de 2:40. Het tempo zakte iets toen iedereen zijn plekje gevond

Zondag 22 mei werden de rollen omgedraaid: Angela en Marieke deden mee aan de Marikenloop en Jan en ik namen de rol van supporter op ons. Omdat de A12 tussen Ede en Arnhem dicht was vertrokken we al om 10:30 vanuit Amersfoort naar Nijmegen en omdat het verkeer op de alternatieve route via de A27 en A15 goed door reed en we dicht bij de start konden parkeren waren we al vroeg aanwezig. Dat was voor de dames geen probleem want zij hadden zich goed voorbereid en wisten dus precies welke stands ze op de expo wilden bezoeken. Maar eerst moest er geplast worden. En hier viel me al gelijk het eerste verschil op tussen "gewone" hardloopwedstrijden en "dames"loopjes: er waren geen plaszuilen. En dat ik hardloopwedstrijden vergelijk met loopjes is echt niet denigrerend bedoeld maar de sfeer is toch anders. Je proeft veel minder het competitie-element dan wanneer ook de mannen meelopen. Nadat de verschillende stands waren bezocht en een kleine gratis voorraad optimel drink

Tussen de marathon van Rotterdam en de Eemmeerloop zaten dit jaar 6 weken. Voldoende om te herstellen en toe te werken naar de 50 km sololoop. De trainingsloop van 37 km ging prima en ik voelde me fit dus de wens om de sololoop te doen werd omgezet in de inschrijving voor de Eemmeerloop. Peter zou met me mee fietsen maar omdat hij een inhaalwedstrijd had nam Iris die rol over. 's Ochtends de fiets van Iris in de auto geladen en samen naar Spakenburg gereden. Daar haalde ik mijn startnummer op en kwam gelijk al Maxime tegen die ook de sololoop ging doen. Zij ging voor een tijd van 4:10 terwijl ik voor lekker uitlopen ging. Jan, Hartono (als duo) en Marcel (duo met Bauke) waren ook al aanwezig en met wat kletsen werd de tijd gedood tot Bauke ook aanwezig was en we naar de start gingen. Inmiddels was Herry ook al gearriveerd, hij zou Maxime vergezellen. De start was op het Spuiplein en om 11 uur precies vertrokken we. Ik zou met Marcel en Hartono de eerste 25 km lopen en met een gem