Vlasakkerloop
Mijn rechterknie deed pijn. Opgelopen tijdens de maandagtraining. De hele week niet gelopen en oefeningen gedaan. Langzaam maar zeker voelde het beter aan. Op zaterdag gewoon het startnummer opgehaald bij AV Triathlon in de hoop dat het zondag helemaal over was.
Op zondagochtend kwam de regen met bakken uit de hemel vallen, voortgeblazen door een flinke wind. Geen weer om eens lekker te gaan hardlopen. Het was dat ik me al had ingeschreven anders was ik lekker thuis gebleven. Maar om 11:30 naar Jan gefietst, gelukkig was het even droog, en vandaar naar Birkhoven. Net voordat we aankwamen begon de regen weer.
In de warme kantine zagen we de lopers van de 10 km bosloop binnenkomen met de modder tot achter de oren. Het zag er niet echt aanlokkelijk uit. Om 13:00 gingen de lopers van de 10 mijl van start waarbij de meesten tot het laatste moment wachtten om naar de start te gaan. Een kwartier later waren wij aan de beurt dus snel omkleden en even warm lopen in de regen. Gelijk voelde ik mijn knie al weer. Niet pijnlijk maar het voelde niet helemaal lekker dus het zou een rustige duurloop worden.
Bij de start bleek dat het stuk grasland van de eerste 200 meter omgetoverd was tot een modderpoel. Het was dus zaak om niet uit te glijden voordat we goed en wel onderweg waren. Na de start ging het dus rustig aan en net voordat we de weg op draaiden lag zo'n grote plas dat iedereen over een heel smal stukje naast die plas wilden lopen waardoor we weer stil stonden.
Op de Zandlaan aangekomen kon ik eindelijk een lekker tempo gaan lopen. Niet te hard om mijn knie te ontzien en als mijn knie wat harder protesteerde nam ik wat gas terug. Na zo'n 3 km protesteerde de knie nog wat harder en even overwoog ik om terug te lopen maar na nog wat gas terugnemen ging het weer.
Even later draaiden we de Vlasakkers op en begon het zware gedeelte. Eerst 500 meter zandpad dat door de regen een modderpoel was geworden en daarna, volgens de verhalen van vorig jaar, een heuvelachtig terrein, maar dat kon ik me uit mijn diensttijd niet echt herinneren. Met de wind in de rug liepen we richting kazerne en bij de achterpoort gingen we rechtsaf tegen de wind in en langzaam omhoog. Daarna was het draaien en keren, stijgen en dalen en de wind waaide vaak hard tegen. Het was zaak om in een groepje te lopen. Dat ging even goed maar in een wedstrijd met maar 160 lopers is het moeilijk om een groepje te vinden en de meeste tijd moest ik vol tegen de wind in.
Na 13 km een erg steile klim. Toen we boven kwamen bleek dat we 100 meter vlak liepen en dan weer een steile klim hadden. Dat had ik in de kantine al gehoord maar nu zag ik dat dit stuk echt zwaar was. Mijn hartslag liep dan ook even op tot 180 slagen/minuut. Inmiddels liep ik wel lekker zonder dat mijn knie protesteerde en ik haalde een aantal lopers in.
Na 16 km weer het modderstuk bij het verlaten van de Vlasakkers en dan nog 4 km verhard waarbij ik nog een aantal lopers in kon halen die de krachten minder goed verdeeld hadden. Op het laatst nog 200 meter glibberen naar de finish waar ik na 1:41:56 over de streep kwam. Lekker gelopen ondanks mijn rechterknie.
De volgende dag was de knie wat stijfjes maar voelde het toch beter aan dan voor het weekend.
 |
| Vol goede moed voor de start |
In de warme kantine zagen we de lopers van de 10 km bosloop binnenkomen met de modder tot achter de oren. Het zag er niet echt aanlokkelijk uit. Om 13:00 gingen de lopers van de 10 mijl van start waarbij de meesten tot het laatste moment wachtten om naar de start te gaan. Een kwartier later waren wij aan de beurt dus snel omkleden en even warm lopen in de regen. Gelijk voelde ik mijn knie al weer. Niet pijnlijk maar het voelde niet helemaal lekker dus het zou een rustige duurloop worden.
 |
| Modderige Start/Finish |
Op de Zandlaan aangekomen kon ik eindelijk een lekker tempo gaan lopen. Niet te hard om mijn knie te ontzien en als mijn knie wat harder protesteerde nam ik wat gas terug. Na zo'n 3 km protesteerde de knie nog wat harder en even overwoog ik om terug te lopen maar na nog wat gas terugnemen ging het weer.
Even later draaiden we de Vlasakkers op en begon het zware gedeelte. Eerst 500 meter zandpad dat door de regen een modderpoel was geworden en daarna, volgens de verhalen van vorig jaar, een heuvelachtig terrein, maar dat kon ik me uit mijn diensttijd niet echt herinneren. Met de wind in de rug liepen we richting kazerne en bij de achterpoort gingen we rechtsaf tegen de wind in en langzaam omhoog. Daarna was het draaien en keren, stijgen en dalen en de wind waaide vaak hard tegen. Het was zaak om in een groepje te lopen. Dat ging even goed maar in een wedstrijd met maar 160 lopers is het moeilijk om een groepje te vinden en de meeste tijd moest ik vol tegen de wind in.
Na 13 km een erg steile klim. Toen we boven kwamen bleek dat we 100 meter vlak liepen en dan weer een steile klim hadden. Dat had ik in de kantine al gehoord maar nu zag ik dat dit stuk echt zwaar was. Mijn hartslag liep dan ook even op tot 180 slagen/minuut. Inmiddels liep ik wel lekker zonder dat mijn knie protesteerde en ik haalde een aantal lopers in.Na 16 km weer het modderstuk bij het verlaten van de Vlasakkers en dan nog 4 km verhard waarbij ik nog een aantal lopers in kon halen die de krachten minder goed verdeeld hadden. Op het laatst nog 200 meter glibberen naar de finish waar ik na 1:41:56 over de streep kwam. Lekker gelopen ondanks mijn rechterknie.
De volgende dag was de knie wat stijfjes maar voelde het toch beter aan dan voor het weekend.
Reacties
Een reactie posten