Doel gehaald

Zondag was het dan zover: de Halve van Hoogland. Zoals gewoonlijk al om 7:30 wakker maar nu was er geen noodzaak om op te staan want de wedstrijd begon pas om 13:15. Wat duurt een ochtend dan lang...... Om 11 uur naar het feestterrein gewandeld waar de kids run al in volle gang was. Eerst even naar de wc (toch zenuwen?) en toen mijn startnummer opgehaald. Even staan praten met wat bekenden en rondgewandeld tot het bijna 12:30 was. M'n spullen ingeleverd en onder leiding van Franz een warming-up gedaan. Om 12 uur naar de start waar ik nog een aantal bekenden tegenkwam.

Na het startschot met een aantal mensen van de zondagochtendtraining begonnen aan de wedstrijd. Na de eerste kilometers kwam er wat ruimte om mijn eigen tempo te lopen en kwam Michael opeens naast me lopen. Hij gaf aan gemiddeld 6:00 over een kilometer te lopen terwijl ik 5:30 tot 5:40 loop. Hij bleef toch bij me lopen op het tempo van 5:30. M'n maatjes van de zondagochtendtraining was ik toen al kwijt. Edgar was er zoals gewoonlijk al weer vandoor en de rest liep kort achter me. Bij het tunneltje onder de Bunschoterstraat stonden Angela, Peter en Iris me aan te moedigen en foto's te nemen.

Na zo'n 9 kilometer op de vervelende steentjes van de Krachtwijkerweg haakte Michael af, het tempo lag toch te hoog, en ben ik doorgelopen. Gelukkig niet alleen want er liepen een stuk of 6 lopers op mijn tempo in de buurt.
Na de Krachtwijkerweg stond de familie weer aan te moedigen, en ging het verder richting Baarn. Het tempo bleef goed maar inmiddels had ik door dat de Altis kilometer 10 meter langer was dan de kilometer op mijn Garmin. De kilometertijden lagen dus in werkelijkheid iets hoger dan op mijn horloge. Nog geen probleem want met dit tempo zou ik onder de 2 uur blijven. Het werd wel steeds warmer en dat zou ik gaan merken.

Op het 10 km punt de Sultana's gegeten voor wat extra energie en het 2e flesje leeggedronken. Bij de 14 km stonden Angela en Iris weer en maar even mijn vrolijkste gezicht opgezet. Het ging nog steeds lekker dus dat lukte wel. Na 16 km begon het toch zwaarder te worden, de hartslag ging richting de 180, de temperatuur leek wel 30 graden en de kilometertijd (die van de Garmin) ging toch boven de 5:40. De Bunschoterstraat was weer bereikt dus de eindstreep was in zicht. Het dalen en stijgen in het tunneltje ging wat moeilijker dan op de heenweg. Opeens kwam Paula naast me lopen. Ik zei dat ze nog goed liep maar het antwoord was "ik heb het heel zwaar maar ik moet onder de 2 uur eindigen". Ik klampte aan maar 500 meter voor het eind moest ik haar toch laten gaan. Ik hoorde de omroeper roepen dat zij op 2:00:02 binnenkwam. Ik kwam binnen op 2:00:21 maar ik vertrok vrij ver achterin het peloton. De netto tijd was 1:59:10 dus mijn doel heb ik gehaald. Edgar stond na de finish uit te hijgen en het bleek dat hij maar een 3/4 minuut voor me gefinished was.

Toen hoorde ik mijn naam roepen en stonden Angela en Iris in het publiek. Angela maakte foto's maar ik was niet echt meer op mijn paasbest. Even met collega Willem bijgepraat, die was 3 minuten sneller, en de schaduw opgezocht. Na korte tijd mijn spullen gepakt en naar huis gewandeld/gedribbeld.

Thuis heb ik de Garmin uitgelezen: 4 kilometers boven de 5:40, de rest er allemaal onder. Gemiddeld 5:37 per kilometer maar volgens Racetimer 5:39 per kilometer. Niet zo vreemd als een Altis kilometer niet hetzelfde is als een Garmin kilometer.

Het filmpje van de finish (werkt niet op Ipad).

Reacties

Populaire posts van deze blog

Two Oceans Marathon

Zestig van Texel

Coronatijd