Spontane gastbijdrage van Marieke: de hardloopsupporter in Rotterdam.
Rotterdam
Half zes, de wekker gaat. Vandaag gaan we naar Rotterdam, whihaa!!!! Rotterdam, de stad van architectuur, de Markthal, heerlijk shoppen, high tea bij Hotel New York, dineren bij Herman en varen met de watertaxi onder de Erasmusbrug door…. Leuk toch?
Angela en ik gaan vandaag naar Rotterdam. We gaan onze mannen aanmoedigen, want die vinden het nodig om “een heel pleuris eind” te gaan lopen. Geeft niks hoor, wij doen leuke dingen. Het weer ziet er top uit, dat komt wel goed. Bovendien rennen we zelf ook nog wel eens een rondje, dus een klein beetje lopers hart is er wel.
We gaan deels met de auto en deels met de metro. We hebben onderweg de namen van de lopers in onze trackingapp gezet, zodat we ze straks goed in de gaten kunnen houden. Vanaf de metro lopen we naar het bagage-afgiftepunt. We wachten daar totdat de anderen hun bagage hebben afgegeven. Dat duurt wat lang, er wordt zelfs buiten de tent omgekleed en omdat we niet alle aankleedpraktijken en Nivea rituelen willen meemaken, besluiten we door te lopen naar onze verzamelplaats op het Hofplein. Jan start in wave 3 en Henri in wave 1.
Angela en ik gaan naar de tribune, die is nog wel een stukje lopen en het is enorm druk. Onderweg krijgen we van Nationale Nederlanden een zwaaihandje om aan te moedigen. Het is een beetje een onhandig ding, dus heel erg lang zal ik die niet bij me houden. Net als vorig jaar is er nog wel plek op de tribune. We hadden tegen de mannen gezegd dat ze de linker ‘startbaan’ moesten nemen.
Al heel snel zagen we dat Leen in het bakkie stond. Na een diepe zucht heeft hij in 1,5 minuut zijn ‘You never walk alone’ door de gouden microfoon heen gezongen. De man wordt ouder, dat geeft niks, je merkt het wel, maar doet niets af aan de sfeer die zijn lied oproept bij de menigte. Ik heb Angela gevraagd haar oren dicht te houden, zodat ik heel hard mee kon blèren. Daarna werd er een swingend nummer gestart met daar doorheen een hartslag. Het schijnt dat de lopers die amper horen, maar het publiek toch wel. Het geeft een bepaalde spanning, het gaat beginnen!
Het kanonschot gaat af (ja, kanonschot, voor een startschot ging dat toch wel heel erg hard af). Uiteraard zie je eerst alle Afrikaanse lopers aan komen snellen, met hier en daar een verdwaalde blanke loper. Daarachteraan direct wave 1 en we zien Henri…. maar Henri ziet ons niet. Wel een filmpje gemaakt en je hoort ons roepen, maar Henri is gefocust, geen interesse (en terecht).
Na 20 minuten start wave 3 ook en we zien Jan gaan. Ik roep Pepperd (is een bijnaam, als ik Jan had geroepen dan kijken er teveel) en hij ziet ons wel. Het is onwaarschijnlijk zoveel lopers er mee doen. We wachten wave 4 dan ook niet af en vertrekken naar onze koffie met appeltaart stek. Snel onze trackingapp aan en checken… Henri heeft er alweer 7 km opzitten! We moeten nog op gaan schieten ook als we op tijd op de Erasmusbrug (27km-punt) willen zijn. De koffie en de taart smaken goed, ook is de bediening erg geïnteresseerd in onze lopers, leuk, de Rotterdammers leven mee.
Snel door naar De Brug. Omdat we Blaak moeten oversteken en die vol met lopers is, moeten we wat kunst en vliegwerk uithalen. Dat kost ons wat tijd en via een omweggetje komen we aan de overkant. Langs de haven flink doorstappen naar de brug. Een mooi plekje in de zon opgezocht en daar zien we dat Henri al op 25 km zit, kan dus elk moment voorbij komen. Het is goed opletten geblazen, want er komt zo ontzettend veel volk over die brug heen zetten dat je maar zo iemand mist. Maar gaan staan op de rand, beter zicht. Als eerste zien we Ron, we weten niet goed wie het is, maar hij heeft een Altis shirt aan, dus de aanmoedigingen gaan richting hem. Dan volgt Henri die roept dat het zwaar is. Volgens de tracker moet na een half uur nu Marcel komen, dat klopt, twee duimen in de lucht, hij gaat goed. Jan is de volgende, ook twee armen in de lucht, waarschijnlijk omdat hij wil laten weten dat hij er aan komt, naar later blijkt heeft hij toch wel pijn in de benen. We verwachten nu Brigitte en Hartono. We hebben Brigitte gehigh-fived maar Hartono niet gezien. We willen nog wachten op Herry maar zien op onze trackingapp dat hij al op 28 km zit. Ook gemist dus.
Wij gaan in ieder geval nu weer naar onze verzamelplek en daar blijkt dat Henri nog maar 2 km van de finish af is. Hij komt ietwat teleurgesteld aanlopen, maar je kan niet altijd maar records rennen. Volgende keer beter, als het niet zo warm is. Want dat was het. We kunnen goed in de gaten houden wie waar is en we zien dan ook dat het met Jan niet zo goed gaat. Ook Herry heeft het moeilijk maar hij haalt Jan wel in. Ik zie op de app dat Jan aan het wandelen is en ik krijg toch wel een beetje buikpijn nu. Als het maar niets ernstigs is. Er komen ziekenwagens bij de finish af en aan, dat werkt ook niet zo goed mee aan de gemoedrust. Het is een taaie hoor, die Jan, maar toch. De anderen zijn inmiddels binnengekomen en we lopen naar de hekken om ze te verwelkomen. Gelukkig zien we nu ook dat Jan weer is gaan rennen, gelukkig maar. Ik ben blij om hem even later weer te zien, dikke zoen door het hek en gelijk een fotograaf er bij, nou nou wat een drama, haha.
De dag wordt afgesloten met een wat vroeg diner bij Jamies Italian in de Markthal en een metro en autorit naar huis. Ik heb geen 42 km gelopen, maar ben best wel een beetje moe en rode wangen van de zon.
Nu begon ik dit verhaal met dat we naar Rotterdam zouden gaan. Architectuur: check! De Markthal: check! Shoppen: fail. High tea bij Hotel New York: fail. Dineren bij Herman: fail. Varen met de watertaxi: fail. Erasmusbrug: check! En een heerlijke gezellig dag met Angela en onze mannen: CHECK! De rest komt wel een ander keertje.
Half zes, de wekker gaat. Vandaag gaan we naar Rotterdam, whihaa!!!! Rotterdam, de stad van architectuur, de Markthal, heerlijk shoppen, high tea bij Hotel New York, dineren bij Herman en varen met de watertaxi onder de Erasmusbrug door…. Leuk toch?
Angela en ik gaan vandaag naar Rotterdam. We gaan onze mannen aanmoedigen, want die vinden het nodig om “een heel pleuris eind” te gaan lopen. Geeft niks hoor, wij doen leuke dingen. Het weer ziet er top uit, dat komt wel goed. Bovendien rennen we zelf ook nog wel eens een rondje, dus een klein beetje lopers hart is er wel.
We gaan deels met de auto en deels met de metro. We hebben onderweg de namen van de lopers in onze trackingapp gezet, zodat we ze straks goed in de gaten kunnen houden. Vanaf de metro lopen we naar het bagage-afgiftepunt. We wachten daar totdat de anderen hun bagage hebben afgegeven. Dat duurt wat lang, er wordt zelfs buiten de tent omgekleed en omdat we niet alle aankleedpraktijken en Nivea rituelen willen meemaken, besluiten we door te lopen naar onze verzamelplaats op het Hofplein. Jan start in wave 3 en Henri in wave 1.
Angela en ik gaan naar de tribune, die is nog wel een stukje lopen en het is enorm druk. Onderweg krijgen we van Nationale Nederlanden een zwaaihandje om aan te moedigen. Het is een beetje een onhandig ding, dus heel erg lang zal ik die niet bij me houden. Net als vorig jaar is er nog wel plek op de tribune. We hadden tegen de mannen gezegd dat ze de linker ‘startbaan’ moesten nemen.
Al heel snel zagen we dat Leen in het bakkie stond. Na een diepe zucht heeft hij in 1,5 minuut zijn ‘You never walk alone’ door de gouden microfoon heen gezongen. De man wordt ouder, dat geeft niks, je merkt het wel, maar doet niets af aan de sfeer die zijn lied oproept bij de menigte. Ik heb Angela gevraagd haar oren dicht te houden, zodat ik heel hard mee kon blèren. Daarna werd er een swingend nummer gestart met daar doorheen een hartslag. Het schijnt dat de lopers die amper horen, maar het publiek toch wel. Het geeft een bepaalde spanning, het gaat beginnen!
Het kanonschot gaat af (ja, kanonschot, voor een startschot ging dat toch wel heel erg hard af). Uiteraard zie je eerst alle Afrikaanse lopers aan komen snellen, met hier en daar een verdwaalde blanke loper. Daarachteraan direct wave 1 en we zien Henri…. maar Henri ziet ons niet. Wel een filmpje gemaakt en je hoort ons roepen, maar Henri is gefocust, geen interesse (en terecht).
Na 20 minuten start wave 3 ook en we zien Jan gaan. Ik roep Pepperd (is een bijnaam, als ik Jan had geroepen dan kijken er teveel) en hij ziet ons wel. Het is onwaarschijnlijk zoveel lopers er mee doen. We wachten wave 4 dan ook niet af en vertrekken naar onze koffie met appeltaart stek. Snel onze trackingapp aan en checken… Henri heeft er alweer 7 km opzitten! We moeten nog op gaan schieten ook als we op tijd op de Erasmusbrug (27km-punt) willen zijn. De koffie en de taart smaken goed, ook is de bediening erg geïnteresseerd in onze lopers, leuk, de Rotterdammers leven mee.
Snel door naar De Brug. Omdat we Blaak moeten oversteken en die vol met lopers is, moeten we wat kunst en vliegwerk uithalen. Dat kost ons wat tijd en via een omweggetje komen we aan de overkant. Langs de haven flink doorstappen naar de brug. Een mooi plekje in de zon opgezocht en daar zien we dat Henri al op 25 km zit, kan dus elk moment voorbij komen. Het is goed opletten geblazen, want er komt zo ontzettend veel volk over die brug heen zetten dat je maar zo iemand mist. Maar gaan staan op de rand, beter zicht. Als eerste zien we Ron, we weten niet goed wie het is, maar hij heeft een Altis shirt aan, dus de aanmoedigingen gaan richting hem. Dan volgt Henri die roept dat het zwaar is. Volgens de tracker moet na een half uur nu Marcel komen, dat klopt, twee duimen in de lucht, hij gaat goed. Jan is de volgende, ook twee armen in de lucht, waarschijnlijk omdat hij wil laten weten dat hij er aan komt, naar later blijkt heeft hij toch wel pijn in de benen. We verwachten nu Brigitte en Hartono. We hebben Brigitte gehigh-fived maar Hartono niet gezien. We willen nog wachten op Herry maar zien op onze trackingapp dat hij al op 28 km zit. Ook gemist dus.
Wij gaan in ieder geval nu weer naar onze verzamelplek en daar blijkt dat Henri nog maar 2 km van de finish af is. Hij komt ietwat teleurgesteld aanlopen, maar je kan niet altijd maar records rennen. Volgende keer beter, als het niet zo warm is. Want dat was het. We kunnen goed in de gaten houden wie waar is en we zien dan ook dat het met Jan niet zo goed gaat. Ook Herry heeft het moeilijk maar hij haalt Jan wel in. Ik zie op de app dat Jan aan het wandelen is en ik krijg toch wel een beetje buikpijn nu. Als het maar niets ernstigs is. Er komen ziekenwagens bij de finish af en aan, dat werkt ook niet zo goed mee aan de gemoedrust. Het is een taaie hoor, die Jan, maar toch. De anderen zijn inmiddels binnengekomen en we lopen naar de hekken om ze te verwelkomen. Gelukkig zien we nu ook dat Jan weer is gaan rennen, gelukkig maar. Ik ben blij om hem even later weer te zien, dikke zoen door het hek en gelijk een fotograaf er bij, nou nou wat een drama, haha.
De dag wordt afgesloten met een wat vroeg diner bij Jamies Italian in de Markthal en een metro en autorit naar huis. Ik heb geen 42 km gelopen, maar ben best wel een beetje moe en rode wangen van de zon.
Nu begon ik dit verhaal met dat we naar Rotterdam zouden gaan. Architectuur: check! De Markthal: check! Shoppen: fail. High tea bij Hotel New York: fail. Dineren bij Herman: fail. Varen met de watertaxi: fail. Erasmusbrug: check! En een heerlijke gezellig dag met Angela en onze mannen: CHECK! De rest komt wel een ander keertje.
Reacties
Een reactie posten