6 uur van Epe

Ik had het gevoel dat mijn hardloopjaar nog niet “af” was. Daarom had ik interesse in de 6 uur van Epe. Een mooie mentale test want 6 uur rondjes op een atletiekbaan is eigenlijk gekkenwerk. Toen de weersverwachting mee leek te vallen heb ik me op donderdagavond ingeschreven en zaterdagochtend was ik op tijd in Epe waar het heel erg rustig was op de atletiekbaan en in de kantine. Ik had een tas meegenomen met eten en drinken en die zette ik in de verzorgingstent zodat ik zonder veel tijd te verliezen wat kon pakken. Bij het omkleden bleek dat Altis Master Mark ook mee deed. Die staat bekend om zijn lange duurlopen op een voor mij te hoog tempo.

Om 11 uur hadden zich toch 16 gekken verzameld op de oude atletiekbaan van Cialfo en terwijl het regende, de wind hard over de baan waaide (de verzorgingstent waaide later om) en het koud was werden we weggeschoten. Ik had mijn regenjas aangehouden en het duurde meer dan een half uur voordat ik warm werd. In die tijd zat mijn hartslag al op of boven mijn omslagpunt terwijl het tempo niet eens zo hoog lag. Al met al koste me dat energie die ik later nodig zou hebben. Al snel liepen er 5 deelnemers sneller dan ik hun rondjes. Mijn doel was om tussen de 60 en 65 km te lopen. Elke ronde gaf het "scorebord" het aantal gelopen rondjes, de rondetijd en de verwachtte afstand. Erg handig.

Na een uur nam ik even pauze om iets te eten en na anderhalf uur werd het eindelijk een beetje droog. Mijn rondjes gingen steady in 2:07 en na 2 uur mijn 2e pauze. Na 3 uur stond de teller volgens mij op 80 rondjes maar volgens de tijdwaarneming pas op 54. Dat werd later gelukkig gecorrigeerd. Het 4e uur ging het wat langzamer en na het marathonpunt moest ik af en toe langere pauzes inlassen. Inmiddels bleek dat er een aantal snellere deelnemers "maar" een marathon liepen en na 42 km uitstapte. Ik lag daardoor opeens 2e met een flinke achterstand op Mark.

Toen besloot ik om te stoppen na 125 rondjes, 50 km. Ik had al een keer mijn linkerkuit moeten rekken en ook mijn linkerenkel sputterde tegen doordat alle bochten linksom waren. Inmiddels werd ik gepasseerd en lag ik derde toen de 125 rondjes er na 4:49 op zaten. Na me afgemeld te hebben en een snelle douche bleef ik wachten tot de 6 uur er op zaten. Op dat moment waren er nog 6 deelnemers aan het rennen.

Gezien het feit dat ik erg weinig duurwerk heb gedaan na de marathon van Amsterdam ben ik zeker tevreden met het verloop van deze wedstrijd. Het was minder saai dan ik verwacht had.

Maar gezien het verval na 3 uur zal ik toch moeten kijken naar de energievoorziening tijdens zo'n lange wedstrijd. Het drinken van Carboloader en het eten van pasta voorafgaand aan zo'n loop is niet genoeg. Zeker omdat ik tijdens de wedstrijd maar wat aangerommeld heb met energiedrank en repen uit de supermarkt. Hier valt nog een wereld te winnen.