Wisenttrail

2 weken na de marathon van Reykjavik was de Wisenttrail. Ik had me ingeschreven voor de 34 km omdat dit een mooie rustige lange duurloop zou zijn in de aanloop naar Amsterdam. Het weekend er voor had ik griep gehad en het leek er op dat ik daar van hersteld was. Dus zondagochtend met Jan en Bauke naar Ugchelen waar we dik op tijd aan kwamen. Jan en Bauke liepen de 18 km en ik vertrok 3 kwartier eerder voor de 34.
Bij de start kwam ik Bart tegen en samen liepen we de eerste kilometers. De route was prachtig en al kletsend kwamen we bij de verzorgingspost op 10 km. Ik had inmiddels al besloten om wat rustiger te lopen omdat het toch niet helemaal lekker ging. Na de verzorgingspost kwamen er wat heuveltjes en single tracks en ik lette niet goed op waardoor ik 2 keer viel. De eerste keer mijn rechter knie beschadigd en de 2e keer mijn linker knie. Over het beschadigde ego zullen we het maar niet hebben.
Na 18 km kwamen we bij de start/finish maar 5 meter voor de finish bogen we af naar rechts voor een verzorgingspost met water en een 2e lus van 16 km.

Die lus begon met een lange klim. Niet steil maar wel goed te merken dat het omhoog liep. Daar liepen mijn benen vol en bedacht ik me dat ik toch niet helemaal hersteld was van de griep. De rest van de route wisselde ik het hardlopen af met korte stukjes wandelen. Bij de goed uitgeruste verzorgingspost op 26 km nam ik de tijd om wat te drinken en te eten om weer rustig verder te gaan. De single tracks waren erg smal en ik moest goed opletten waar ik mijn voeten neer zette. Mijn linker achillespees begon te protesteren dus ik begon steeds voorzichtiger te lopen. Doordat ik af en toe wandelde kon ik wel genieten van de mooie omgeving.

Eindelijk kwam ik dan weer in de buurt van de finish en plotseling ging mijn telefoon. Ik zag dat Bauke belde, hij zal zich wel af hebben gevraagd waar ik bleef, maar omdat ik nog slechts 500 meter te gaan had nam ik niet op.
Bij de finish stonden inderdaad Jan en Bauke al enige tijd te wachten want hun 18 km zat er al op. Zelf was ik blij dat ik gefinisht was en ik nam wat te eten en te drinken om mijn energievoorraad aan te vullen.
Daarna omkleden, bijkletsen en naar de auto. Het was een mooie route maar helaas was ik niet fit genoeg om er echt van te genieten.




Reacties

Populaire posts van deze blog

Two Oceans Marathon

Zestig van Texel

Coronatijd