Geen soep bij de Montferlandrun maar wel een PR.
Op 7 december was de jaarlijkse Montferlandrun. Omdat deze me vorig jaar goed was bevallen had ik me nu weer ingeschreven. 2 weken geleden kreeg ik echter te horen dat op dezelfde dag de marathontraining zou beginnen met een introductie/voorlichting en een duurloop. Gelukkig waren beide te combineren en daardoor zat ik om 9 uur al in de kantine van Altis te luisteren naar informatie over energiesystemen in het lichaam, omslagpunten, glucose, anaeroob en aeroob, maar ook de opbouw van de marathon training. Interessante informatie en ik kan nu al nauwelijks wachten om de marathon te lopen. De belangrijkste informatie was wel dat de marathon ongeveer 4 uur duurt, en de marathon training zo'n 85 uur. Dus waar kun je het beste je plezier uit halen? Juist!
Om 10 uur was de introductie afgelopen en terwijl de overige deelnemers zich klaar maakten voor de duurloop vertrokken Jan en ik naar 's Heerenberg. Daar was het weer niet veel beter dan in Amersfoort: guur en vochtig maar gelukkig geen regen. Omkleden kon in een tent maar een zaklamp was geen overbodige luxe. In het donker de korte broek verwisseld voor een lange en met 2 shirts aan warm lopen. Dit keer verder vooraan gaan staan dan vorig jaar zodat ik gelijk tempo kon maken. Een dikke minuut na het startschot en het vertrek van o.a. Dennis Kimetto en Paula Radcliffe gingen Jan en ik, terwijl we elkaar succes wensten, over de startstreep.
Ik kon al snel een goed tempo oppikken van net boven de 13 km/u. Het stuk naar Stokkum was nog druk en voor me viel iemand bijna nadat een andere loper wat wild dwars door de lopers probeerde te komen. Na Stokkum ging het beter en met een flink tempo ging het naar Peeskesbult. De 5 km kwam ik door in 22:37, slechts 15 seconden boven mijn 5 km PR van de Vathorstrun. Peeskesbult ging veel makkelijker dan vorig jaar en ik verloor daar bijna geen tijd. Dan behouden naar beneden richting Beek en het zandpad op waar ik de waterposten oversloeg. Dan weer rechtsaf richting Zeddam waar in de lange klim 50 meter moest worden gestegen. Ook dat ging relatief makkelijk al zag ik wel dat sommige medelopers hier wat sneller omhoog gingen dan ik. Deze haalde ik echter op het vlakke deel op de top weer in. Op het 10 km kwam ik door in 45:58, 18 seconden sneller dan bij de 10 km in Hoogland. Vervolgens verder naar Zeddam en in de snelle afdaling naar het Tolhuus liep de snelheid op naar 15 km/u. Hier stonden mijn ouders te kijken maar ondanks dat ik zowel links als rechts de toeschouwers in de gaten hield heb ik ze niet gezien. De volgende keer moeten ze maar een groot spandoek meenemen :-).
Van de vorige keer wist ik dat de 3 heuvelenweg zwaar was en ook dit keer was dat het geval. De heuvel tussen de 12,5 en 13 km hakte er weer stevig in en alleen daar daalde mijn snelheid tot onder de 12 km/u. In mijn hoofd bleef ik mezelf vermanend toespreken: goed afwikkelen, knieen heffen en de armen inzetten maar de vermoeidheid deed zich ook gelden.
Eindelijk was ik boven en kon daarna weer goed doorlopen. De laatste 700 meter omlaag weer de snelheid opgevoerd naar 15 km/u en bij de finish stond er 1:08:30 op mijn Garmin. Een verbetering van mijn Zevenheuvelentijd met bijna anderhalve minuut. Omdat ik toch anderhalve minuut sneller was heb ik die maar besteed door na de finish over het dranghek te hangen om weer op adem te komen.
Snel mijn en Jan zijn spullen opgehaald in de tent en toen ik weer bij de finish kwam was Jan ook net gearriveerd. Hij was tot de conclusie gekomen dat de Montferlandrun zwaarder was dan de Zevenheuvelenloop, maar dat had ik al voorspeld.
In hotel de Landscroon een biertje gedronken maar een kop soep was er helaas alleen maar voor leden van de Nijmeegse Atletiekclub. Een gemiste kans. Toen we naar de auto terugliepen was 's Heerenberg bijna uitgestorven. Niet omdat we zo lang aan het bier hadden gezeten maar blijkbaar is dit een loop voor fanatieke hardlopers en niet voor levensgenieters. Of er zijn gewoon te weinig leuke cafe's in 's Heerenberg.
Volgend jaar kom ik waarschijnlijk weer terug, maar voor het biertje zoek ik een ander cafe op.
Om 10 uur was de introductie afgelopen en terwijl de overige deelnemers zich klaar maakten voor de duurloop vertrokken Jan en ik naar 's Heerenberg. Daar was het weer niet veel beter dan in Amersfoort: guur en vochtig maar gelukkig geen regen. Omkleden kon in een tent maar een zaklamp was geen overbodige luxe. In het donker de korte broek verwisseld voor een lange en met 2 shirts aan warm lopen. Dit keer verder vooraan gaan staan dan vorig jaar zodat ik gelijk tempo kon maken. Een dikke minuut na het startschot en het vertrek van o.a. Dennis Kimetto en Paula Radcliffe gingen Jan en ik, terwijl we elkaar succes wensten, over de startstreep.
foto: Radio Ideaal
Ik kon al snel een goed tempo oppikken van net boven de 13 km/u. Het stuk naar Stokkum was nog druk en voor me viel iemand bijna nadat een andere loper wat wild dwars door de lopers probeerde te komen. Na Stokkum ging het beter en met een flink tempo ging het naar Peeskesbult. De 5 km kwam ik door in 22:37, slechts 15 seconden boven mijn 5 km PR van de Vathorstrun. Peeskesbult ging veel makkelijker dan vorig jaar en ik verloor daar bijna geen tijd. Dan behouden naar beneden richting Beek en het zandpad op waar ik de waterposten oversloeg. Dan weer rechtsaf richting Zeddam waar in de lange klim 50 meter moest worden gestegen. Ook dat ging relatief makkelijk al zag ik wel dat sommige medelopers hier wat sneller omhoog gingen dan ik. Deze haalde ik echter op het vlakke deel op de top weer in. Op het 10 km kwam ik door in 45:58, 18 seconden sneller dan bij de 10 km in Hoogland. Vervolgens verder naar Zeddam en in de snelle afdaling naar het Tolhuus liep de snelheid op naar 15 km/u. Hier stonden mijn ouders te kijken maar ondanks dat ik zowel links als rechts de toeschouwers in de gaten hield heb ik ze niet gezien. De volgende keer moeten ze maar een groot spandoek meenemen :-).Van de vorige keer wist ik dat de 3 heuvelenweg zwaar was en ook dit keer was dat het geval. De heuvel tussen de 12,5 en 13 km hakte er weer stevig in en alleen daar daalde mijn snelheid tot onder de 12 km/u. In mijn hoofd bleef ik mezelf vermanend toespreken: goed afwikkelen, knieen heffen en de armen inzetten maar de vermoeidheid deed zich ook gelden.Eindelijk was ik boven en kon daarna weer goed doorlopen. De laatste 700 meter omlaag weer de snelheid opgevoerd naar 15 km/u en bij de finish stond er 1:08:30 op mijn Garmin. Een verbetering van mijn Zevenheuvelentijd met bijna anderhalve minuut. Omdat ik toch anderhalve minuut sneller was heb ik die maar besteed door na de finish over het dranghek te hangen om weer op adem te komen.
Snel mijn en Jan zijn spullen opgehaald in de tent en toen ik weer bij de finish kwam was Jan ook net gearriveerd. Hij was tot de conclusie gekomen dat de Montferlandrun zwaarder was dan de Zevenheuvelenloop, maar dat had ik al voorspeld.In hotel de Landscroon een biertje gedronken maar een kop soep was er helaas alleen maar voor leden van de Nijmeegse Atletiekclub. Een gemiste kans. Toen we naar de auto terugliepen was 's Heerenberg bijna uitgestorven. Niet omdat we zo lang aan het bier hadden gezeten maar blijkbaar is dit een loop voor fanatieke hardlopers en niet voor levensgenieters. Of er zijn gewoon te weinig leuke cafe's in 's Heerenberg.
Volgend jaar kom ik waarschijnlijk weer terug, maar voor het biertje zoek ik een ander cafe op.
Reacties
Een reactie posten