Montferlandrun
"No guts no glory" schreef ik in het vorige bericht. En de "guts" heeft zich uitbetaald: 1.13.16 op de Montferlandrun.
Maar eerst het volledige verhaal.
's morgens met Angela naar 's Heerenberg gereisd. Nog heel even getwijfeld maar toch de korte broek aangetrokken. Wel een thermoshirt en een loopshirt met lange mouwen meegenomen. In 's Heerenberg scheen een lekker zonnetje en heb ik het thermoshirt maar in de tas gestopt. In de tent waar verkleed kon worden was het een grote chaos van stapels tassen dus heb ik de tas maar aan Angela gegeven. Om 11:30 warm gaan lopen en daarbij enkele Kenianen voorbijgelopen alsof ze stil stonden (dat stonden ze ook) en om 11:50 het startvak opgezocht. Er stonden bordjes met de te verwachten eindtijden dus ik ging netjes bij het bord van 75 minuten staan. Het gekke was dat ik bij het inschrijven de eindtijd moest opgeven maar er was geen enkele controle op die eindtijden of kleuren voor de startnummers die overeen kwamen met de eindtijden en startvakken.
De speaker kondigde alle toplopers aan, ik werd natuurlijk niet genoemd, en opeens zag ik in de verte de eerste lopers vertrekken. Na 5 minuten kon ik zelf van start. Het eerste stuk ging richting Stokkum en weer terug en vanaf de start ging de weg al geleidelijk omhoog. Eigenlijk was er maar een heel klein gedeelte van het parcours vlak. Toen ik de weg richting Stokkum opliep zag ik de eerste lopers al weer terugkomen naar 's Heerenberg om vervolgens richting Peeskesbult te gaan.
Het rondje door Stokkum ging vrij makkelijk maar niet iedereen was in het juiste startvak gaan staan. Vanaf het begin haalde ik al (veel) langzamere deelnemers in. Een blonde paardenstaart liep net voor me en samen liepen we links van de weg (en soms er naast) een tempo van net onder de 5 minuten per kilometer.
Na 5 kilometer begon de gevreesde Peeskesbult. Het tempo ging wat omlaag maar ik kon prima doorlopen en haalde nog steeds veel mensen in. Na de top even rustig aan gedaan om de hartslag weer omlaag te brengen en me daarna gewoon naar beneden laten vallen. Grote passen, snel thuis. Dan rechtsaf de Oude Eltenseweg op voor het enige min of meer vlakke stuk van de loop. Bij de verversingspost een bekertje water aangenomen en half leeg gedronken en doorgelopen naar de Arnhemseweg. Daar begon na 8 km de volgende klim.
Dit stuk van het parcours was lekker breed dus ruimte genoeg om lekker te lopen en te passeren.
De weg richting Zeddam steeg in het begin heel geleidelijk maar vanaf de Berkenlaan ging het weer vrij steil naar boven. De benen waren nog goed dus het ging zonder problemen. Paardenstaart liep nog steeds net voor me en was een mooi richtpunt. Dan weer heuvelafwaarts naar Zeddam waar mijn ouders langs de weg stonden. Al lopend groeten en doorlopen want ik wist dat een tijd onder de 1:15 mogelijk was.
Dan rechtsaf het fietspad richting 's Heerenberg op. Het werd smaller en inhalen werd weer moeilijker. De eerste klim op de Drieheuvelenweg was kort maar pittiger dan de 2 langere klimmen want de benen werden toch vermoeider. De laatste 800 meter gingen heuvelaf en met een lekkere eindsprint Paardenstaart achter me gelaten en richting de finish gedenderd. De garmin stopgezet en ik zag een niet verwachtte eindtijd van 1:13:19. Angela stond me bij de finish op te wachten en aan te moedigen (niet gehoord, sorry) en voorzag me gelijk van een krentenbol om de verloren energie bij te vullen.
De officiele tijd was 1:13:16 netto, maar een half uur langzamer dan de winnaar Patrick Ereng, en op de nettolijst plaats 942 van 2412 deelnemers. Op de brutolijst plaats 1134. Dus bijna 200 lopers die voor mij zijn geeindigd hadden een minder goede eindtijd. Dan blijkt dus dat de bordjes bij de start met de eindtijden niet werken en de langzame deelnemers de snellere in de weg lopen. Dat kan toch niet de bedoeling zijn. Toch een minpuntje van deze mooie loop.
Maar eerst het volledige verhaal.
's morgens met Angela naar 's Heerenberg gereisd. Nog heel even getwijfeld maar toch de korte broek aangetrokken. Wel een thermoshirt en een loopshirt met lange mouwen meegenomen. In 's Heerenberg scheen een lekker zonnetje en heb ik het thermoshirt maar in de tas gestopt. In de tent waar verkleed kon worden was het een grote chaos van stapels tassen dus heb ik de tas maar aan Angela gegeven. Om 11:30 warm gaan lopen en daarbij enkele Kenianen voorbijgelopen alsof ze stil stonden (dat stonden ze ook) en om 11:50 het startvak opgezocht. Er stonden bordjes met de te verwachten eindtijden dus ik ging netjes bij het bord van 75 minuten staan. Het gekke was dat ik bij het inschrijven de eindtijd moest opgeven maar er was geen enkele controle op die eindtijden of kleuren voor de startnummers die overeen kwamen met de eindtijden en startvakken.
De speaker kondigde alle toplopers aan, ik werd natuurlijk niet genoemd, en opeens zag ik in de verte de eerste lopers vertrekken. Na 5 minuten kon ik zelf van start. Het eerste stuk ging richting Stokkum en weer terug en vanaf de start ging de weg al geleidelijk omhoog. Eigenlijk was er maar een heel klein gedeelte van het parcours vlak. Toen ik de weg richting Stokkum opliep zag ik de eerste lopers al weer terugkomen naar 's Heerenberg om vervolgens richting Peeskesbult te gaan.Het rondje door Stokkum ging vrij makkelijk maar niet iedereen was in het juiste startvak gaan staan. Vanaf het begin haalde ik al (veel) langzamere deelnemers in. Een blonde paardenstaart liep net voor me en samen liepen we links van de weg (en soms er naast) een tempo van net onder de 5 minuten per kilometer.Na 5 kilometer begon de gevreesde Peeskesbult. Het tempo ging wat omlaag maar ik kon prima doorlopen en haalde nog steeds veel mensen in. Na de top even rustig aan gedaan om de hartslag weer omlaag te brengen en me daarna gewoon naar beneden laten vallen. Grote passen, snel thuis. Dan rechtsaf de Oude Eltenseweg op voor het enige min of meer vlakke stuk van de loop. Bij de verversingspost een bekertje water aangenomen en half leeg gedronken en doorgelopen naar de Arnhemseweg. Daar begon na 8 km de volgende klim.
Dit stuk van het parcours was lekker breed dus ruimte genoeg om lekker te lopen en te passeren. De weg richting Zeddam steeg in het begin heel geleidelijk maar vanaf de Berkenlaan ging het weer vrij steil naar boven. De benen waren nog goed dus het ging zonder problemen. Paardenstaart liep nog steeds net voor me en was een mooi richtpunt. Dan weer heuvelafwaarts naar Zeddam waar mijn ouders langs de weg stonden. Al lopend groeten en doorlopen want ik wist dat een tijd onder de 1:15 mogelijk was.
Dan rechtsaf het fietspad richting 's Heerenberg op. Het werd smaller en inhalen werd weer moeilijker. De eerste klim op de Drieheuvelenweg was kort maar pittiger dan de 2 langere klimmen want de benen werden toch vermoeider. De laatste 800 meter gingen heuvelaf en met een lekkere eindsprint Paardenstaart achter me gelaten en richting de finish gedenderd. De garmin stopgezet en ik zag een niet verwachtte eindtijd van 1:13:19. Angela stond me bij de finish op te wachten en aan te moedigen (niet gehoord, sorry) en voorzag me gelijk van een krentenbol om de verloren energie bij te vullen.
De officiele tijd was 1:13:16 netto, maar een half uur langzamer dan de winnaar Patrick Ereng, en op de nettolijst plaats 942 van 2412 deelnemers. Op de brutolijst plaats 1134. Dus bijna 200 lopers die voor mij zijn geeindigd hadden een minder goede eindtijd. Dan blijkt dus dat de bordjes bij de start met de eindtijden niet werken en de langzame deelnemers de snellere in de weg lopen. Dat kan toch niet de bedoeling zijn. Toch een minpuntje van deze mooie loop.
Met een zeer tevreden gevoel 's Heerenberg verlaten en bij mijn ouders nog een lekker bakkie koffie gedronken........
Reacties
Een reactie posten